Pendekatan Awam untuk Keganasan Senjata

Amerika Syarikat melihat lebih banyak keganasan senjata api berbanding negara maju lain. Lebih daripada 33,000 orang mati setiap tahun akibat senjata api—kira-kira sama seperti kemalangan kereta—namun pegawai Amerika Syarikat tidak mendekati keganasan senjata api dengan cara yang sama seperti mereka melakukan isu kesihatan dan keselamatan yang lain, seperti penyakit berjangkit atau lemas. Kenapa tidak? Dan bagaimana jika kita melakukannya?

Melalui proses yang dikenali sebagai “pendekatan kesihatan awam,” pegawai kesihatan awam telah dapat meningkatkan kesihatan dan keselamatan warganegara Amerika disebabkan oleh pelbagai isu, daripada merokok kepada obesiti. Pendekatan berasaskan penyelidikan berbilang langkah yang sama ini boleh dimanfaatkan untuk mengurangkan bilangan kecederaan berkaitan senjata api juga. Inilah perkara yang perlu berlaku.

Tentukan Masalah

Pendekatan kesihatan awam adalah pendekatan berasaskan data. Langkah pertama dalam mencegah kecederaan yang berkaitan dengan senjata api—atau sebarang isu kesihatan atau keselamatan—dalam komuniti tertentu ialah memikirkan perkara yang sedang berlaku, siapa yang terlibat, dan bagaimana, bila, dan di mana ia berlaku. Untuk mengetahui maklumat jenis ini, pegawai kesihatan awam melihat data daripada pelbagai sumber, termasuk laporan polis, rekod hospital dan tinjauan. Maklumat ini kemudiannya dianalisis untuk melihat sama ada terdapat sebarang aliran atau kawasan tertentu yang mana program atau perubahan dasar mungkin paling berkesan.

Inilah yang dilakukan dengan tali pinggang keledar. Apabila penyelidik mendapati bahawa tali pinggang keledar mengurangkan risiko kematian, pegawai kesihatan awam mula mengesyorkan penggunaannya, dan negeri menggubal undang-undang yang memerlukannya. Hasilnya ialah kereta lebih selamat, pemandu lebih selamat dan lebih sedikit kematian akibat kemalangan kereta.

Untuk mengetahui cara mengurangkan keganasan senjata api di Amerika Syarikat, anda perlu membentangkan perkara yang berlaku dan siapa yang terlibat terlebih dahulu. Tanpa langkah ini, sukar untuk mengetahui di mana sumber harus diperuntukkan, siapa yang harus disasarkan, atau intervensi yang mungkin paling berkesan.

Fikirkan Risiko Utama dan Faktor Perlindungan

Selepas masalah digariskan, penyelidik menyelam lebih mendalam ke dalam data untuk mengetahui perkara yang mungkin menjadikan masalah itu lebih baik atau lebih teruk. Mereka melakukan ini dengan mengenal pasti faktor risiko dan faktor perlindungan.

Faktor risiko ialah perkara yang mungkin menyebabkan seseorang lebih berkemungkinan mendapat hasil negatif, seperti menjadi mangsa atau pelaku keganasan senjata api. Sebagai contoh, merokok adalah faktor risiko yang diketahui untuk kanser kerana kajian telah menunjukkan perokok mempunyai insiden kanser yang lebih tinggi daripada bukan perokok. Pegawai kesihatan memanfaatkan maklumat ini untuk membentuk cadangan, dasar dan program untuk membantu mengurangkan bilangan orang yang merokok dan, akibatnya, mengurangkan kadar kanser.

Faktor perlindungan, sebaliknya, ialah perkara yang kelihatan mengurangkan risiko hasil negatif—pada dasarnya, perkara yang lebih perlu kita lakukan atau cuba kembangkan. Sebagai contoh, senaman adalah faktor perlindungan terhadap kanser kerana penyelidikan telah menunjukkan bahawa orang yang mempunyai rangkaian aktiviti fizikal yang sihat mempunyai kadar kanser yang lebih rendah. Pakar perubatan dan kesihatan awam menggunakan maklumat tersebut untuk menggalakkan orang ramai meningkatkan jumlah masa yang mereka luangkan untuk bersenam setiap minggu.

Dalam kes kematian atau kecederaan yang berkaitan dengan senjata api, faktor risiko dan perlindungan boleh berbeza secara meluas, bergantung pada jenis hasil yang dikaji. Walaupun tembakan besar-besaran sering mendapat perhatian media, terdapat banyak cara menggunakan senjata api boleh mengakibatkan kecederaan; ada yang tidak disengajakan. Selain senjata api yang digunakan untuk bahaya yang disengajakan—seperti dalam kes pembunuhan, tembakan besar-besaran dan bunuh diri—keganasan senjata api juga boleh merangkumi peristiwa seperti pelepasan tidak sengaja. Menyelidik faktor risiko atau perlindungan yang dikaitkan dengan jenis tembakan yang tidak disengajakan ini, sebagai contoh, boleh membantu mengenal pasti perkara yang mungkin menyebabkan senjata api kurang berkemungkinan menembak secara tiba-tiba—seperti latihan pengguna atau ciri keselamatan senjata—sementara mengkaji perkara yang menyebabkan pembunuhan berkemungkinan besar atau kurang mungkin mendedahkan sepenuhnya. faktor yang berbeza untuk diberi tumpuan.

Adalah penting untuk ambil perhatian bahawa walaupun perkara tertentu mungkin meningkatkan risiko anda cedera oleh senjata api, kehadiran faktor risiko tidak bermakna keganasan tidak dapat dielakkan atau mangsa harus dipersalahkan apabila mereka cedera.

Uji Penyelesaian Kemungkinan

Apabila faktor utama telah dikenal pasti, profesional kesihatan awam memulakan kerja membangunkan dan—yang paling penting—menguji strategi yang mungkin untuk menangani isu tersebut. Intervensi kesihatan awam boleh mengambil pelbagai bentuk. Sesetengahnya melibatkan inisiatif pendidikan, di mana individu penting diajar cara mengurus atau mengurangkan risiko mereka untuk cedera. Yang lain mungkin melibatkan pengeluaran pengesyoran kepada profesional dalam sektor tertentu, seperti pakar perubatan, pekerja sosial atau pengilang, atau mencadangkan perubahan dasar seperti undang-undang atau peraturan yang dikeluarkan oleh badan kawal selia.

Inisiatif ini adalah berdasarkan data yang tersedia dan literatur penyelidikan dan selalunya dibentuk oleh apa yang telah berjaya dalam persekitaran atau komuniti lain. Mereka kemudian diperhalusi dan diuji menggunakan lebih banyak penyelidikan seperti kumpulan fokus atau tinjauan, untuk memastikan ia sesuai dan boleh dilaksanakan untuk populasi yang ingin anda capai. Keseluruhan proses ini dikenali sebagai pengaturcaraan berasaskan bukti, dan ia merupakan cara penting perancang program membantu memastikan sumber diperuntukkan dengan cekap dan berkesan yang mungkin.

Melaksanakan Program Terbukti

Selepas inisiatif ini telah membuktikan diri mereka berkesan dalam persekitaran yang lebih kecil, yang lain dilatih tentang cara untuk menerima pakai program atau dasar ini untuk pelaksanaan dalam komuniti mereka sendiri. Lazimnya di Amerika Syarikat, peranan “penyebar” diambil oleh Pusat Kawalan dan Pencegahan Penyakit (CDC), agensi persekutuan yang bertanggungjawab untuk melindungi kesihatan orang ramai di peringkat kebangsaan. Jika, sebagai contoh, program pendidikan tertentu terbukti berkesan untuk mengajar ibu bapa anak kecil cara menyimpan senjata mereka dengan selamat di rumah, CDC boleh melatih jabatan kesihatan tempatan untuk menjalankan kelas ini dalam komuniti mereka sendiri.

Dalam setiap empat langkah pendekatan kesihatan awam ini, penyelidikan berterusan adalah kunci, dan pengumpulan data tidak pernah berakhir. Pendekatan kesihatan awam terhadap keganasan senjata api bermakna terus memantau masalah untuk sebarang perubahan atau penambahbaikan, serta menilai kesan roda yang sudah bergerak. Jika masalah berubah atau faktor risiko baharu timbul, adalah penting untuk menyesuaikan atau mengubah hala inisiatif supaya ia terus berkesan.

Begitu juga, negara atau komuniti lain mungkin melancarkan strategi baharu atau inovatif yang terbukti sangat berjaya dalam mengekang kecederaan berkaitan senjata api. Tanpa pemantauan berterusan, Amerika Syarikat mungkin terlepas menggunakan strategi yang mungkin lebih berkesan.

Halangan untuk Menggunakan Pendekatan Kesihatan Awam

Pada masa ini, Amerika Syarikat secara keseluruhannya dihalang daripada menggunakan pendekatan kesihatan awam untuk mencegah keganasan senjata api kerana kekurangan data yang ketara. Ini kerana agensi kerajaan utama yang ditugaskan untuk menjalankan penyiasatan kesihatan awam—CDC—tidak dibenarkan secara berkesan untuk mengkaji keganasan senjata api. Agensi itu menyelidik pelbagai isu kesihatan awam, daripada vaksin kepada kemalangan kenderaan, tetapi ia menghentikan hampir semua penyelidikan mengenai keganasan senjata api pada tahun 1996.

Tindakan itu mempunyai akar politik. CDC telah membiayai kajian yang diterbitkan pada tahun 1993 yang mendapati mempunyai pistol di rumah adalah faktor risiko pembunuhan. Sebagai tindak balas, Persatuan Rifle Kebangsaan (NRA) mula melobi Kongres untuk menghapuskan agensi itu sepenuhnya. Agensi itu kekal, tetapi ahli kongres yang bersimpati kepada NRA meletakkan bahasa dalam rang undang-undang peruntukan utama yang menyatakan bahawa “tiada satu pun dana yang disediakan untuk pencegahan dan kawalan kecederaan di Pusat Kawalan dan Pencegahan Penyakit boleh digunakan untuk menyokong atau mempromosikan kawalan senjata api. ” Bahagian itu, yang dikenali sebagai Pindaan Dickey, terus dimasukkan dalam rang undang-undang peruntukan tahun demi tahun, dan bukannya berisiko kehilangan pembiayaan, CDC berhenti menyelidik keganasan senjata api sama sekali.

Berikutan insiden penembakan di sekolah Newtown pada 2012—apabila lebih 20 kanak-kanak dan guru dibunuh oleh lelaki bersenjata—Presiden Obama mengeluarkan arahan kepada Setiausaha Kesihatan dan Perkhidmatan Manusia dan Pengarah Pusat Kawalan dan Pencegahan Penyakit untuk menyambung semula pengajian. keganasan senjata api untuk mengenal pasti punca dan strategi pencegahan yang mungkin. Walau bagaimanapun, penyelidikan itu tidak pernah disambung semula ke tahap yang sama seperti sebelum keputusan 1996.

CDC bukanlah satu-satunya agensi yang boleh ditugaskan untuk mengkaji isu keganasan senjata api—Institut Keadilan Kebangsaan, sebagai contoh, menjalankan penyelidikan selepas Pindaan Dickey dilaksanakan—tetapi ia merupakan sumber pembiayaan utama bagi kerajaan tempatan dan institusi lain yang mengkaji isu kesihatan awam. Oleh sebab itu, sangat sedikit organisasi yang lebih kecil mempunyai cara untuk melihat keganasan senjata api tanpa sokongan geran daripada kerajaan persekutuan.

Oleh kerana nada politik yang mendalam mengenai topik itu, banyak entiti kesihatan awam juga memilih untuk mengelak kawasan itu sepenuhnya daripada mengambil risiko untuk kelihatan mengambil pendirian politik dan kehilangan pembiayaan di tempat lain. Akibatnya, kebanyakan data yang tersedia mengenai keganasan senjata api yang tersedia pada masa ini adalah tidak lengkap dan ketinggalan zaman.

Kesan ini tidak boleh diperbesarkan. Tanpa data yang mencukupi tentang perkara yang berlaku berkaitan dengan kecederaan berkaitan senjata api dan siapa yang terjejas dan sebabnya, agensi kesihatan awam tidak boleh membangunkan atau mencadangkan inisiatif yang berkesan untuk mengurangkan keganasan senjata api, apatah lagi melaksanakannya. Ringkasnya, tanpa data, pendekatan kesihatan awam hampir mustahil untuk digunakan di peringkat nasional sehingga kerajaan persekutuan menarik balik larangan berkesan terhadap jenis penyelidikan ini.

Menyeru pendekatan kesihatan awam terhadap keganasan senjata api tidak sama dengan menyokong kawalan senjata api. Ia hanyalah satu proses untuk mengetahui sejauh mana masalah, apa yang boleh dilakukan, dan apa yang terbukti berkesan untuk menangani isu tersebut dan menjadikan masyarakat lebih sihat dan selamat. Walaupun ada kemungkinan bahawa keputusan pendekatan ini boleh menunjukkan bahawa undang-undang tertentu mungkin berkesan untuk mengekang kecederaan dan kematian yang berkaitan dengan senjata api, sebarang pengesyoran yang dibuat akan berdasarkan semakan sistematik terhadap bukti dan data—bukan sebarang gabungan partisan atau agenda politik.